Het was zaterdag ochtend en ik had net de avond ervoor mijn eerste avondje uit met Lonneke. We waren naar de bioscoop geweest en hadden daarna verkering gekregen. Zij was 17 jaar oud, een jaar jonger dan ik dus. Ik kende haar omdat haar moeder klant bij mijn moeder was en zij in het voorjaar een paar keer met haar moeder meekwam. Van het een kwam het ander.
Lonneke had steil bruin haar, was 1 meter 70 lang en dus een halve kop korter dan ik. Zij had een enigszins tenger postuur met niet al te grote borsten. Ik vond vooral haar billen aantrekkelijk, die tot nu toe steeds gehuld waren in een strakke spijkerbroek. Zo ook gisteravond, Wat ik mij nog herinnerde was dat zij gisteravond nog een blauw wit gestreepte trui droeg, blauwe sokken en bruine schoenen. Tijdens de bioscoop constateerde ik dat zij onder haar trui een roze katoenen kledingstuk droeg. Tijdens het zoenen later voelde ik dat dit een t-shirt was en dat zij ook nog een beha onder haar kleren droeg.
Ik was benieuwd wat zij nu zou dragen. Zij zou zo bij ons op bezoek komen met haar moeder. Haar moeder zou dan in de loop van de middag weer weggaan. We hoorden een autodeur dichtklappen en ik keek door het raam. Daar stond zij met haar moeder. Lonneke droeg nu een donkerblauw spijkerjasje en een witte broek. Ze gingen naar de voordeur en ik deed open.
Daar stond Lonneke nu. Wat was zij een plaatje. Ze droeg inderdaad een spijkerjasje, met daaronder een blauw blousje. Haar broek was een ribbroek en was eerder gebroken wit. Verder blauwe sokken en bruine sandalen. Wij zoenden elkaar, zij deed haar spijkerjasje uit en wij gingen vlug zitten. Voor vrijen zou het later wel tijd worden. Wij gingen allebei op een hoge keukenstoel zitten, loodrecht naar elkaar toegekeerd. Mijn vader in de grote stoel recht tegenover Lonneke en mijn moeder en haar moeder op de bank.
Haar moeder begon over haar kleding:
“Heb je nu een t-shirt of een hemd of helemaal niets onder je blouse aan gedaan?”
Lonneke antwoordde:
“Een hemd, een van de nieuwen van gisteren.”
Lonneke vervolgde:
“Wij hebben gistermiddag kleren gekocht, en nu net nog een bloemetjesbroek”
Mijn moeder zei:
“Wat heb je er verder bij gekregen?”
“Een nieuwe spijkerbroek, deze broek en nog vijf paar sokken, vijf t-shirts en vijf hemdjes.”
Ik vroeg:
“Alles in verschillende kleuren?”
Lonneke antwoordde:
“Ja deze broek is dan beige en de spijkerbroek blauw”
Har moeder onderbrak: “Ook nog twee blouses. Deze en een zwarte. Maar kun je zo de nieuwe bloemetjesbroek nog even aantrekken en laten zien?”
Ik zei weer:
“Dan draag je nu dus splinternieuwe kleren, behalve je sandalen dan.”
Lonneke: “En behalve mijn ondergoed natuurlijk.”
Zij krabde intussen bij haar sleutelbeen en duwde haar blouse iets aan de kant. Er kwam net nog even een mintgroen spagettibandje tevoorschijn.
Ik vroeg daarop:
“In welke kleuren zijn de hemdjes?”
Lonneke antwoordde:
“Roze, lichtblauw, donkerblauw en….”
Ze deed de bovenste knoop van haar blouse open en ik zag inderdaad de kleur mintgroen, haar hemdje dus en de bovenrand was met kant afgezet.
Haar moeder vervolgde:
“Mintgroen dus en nog framboosrood. Maar doe nu zo even de bloemetjesbroek aan, ik heb niet eeuwig de tijd” Ze pakte een plastic tas, haalde daar een dunne stoffen zwarte broek uit met blauw bloemenpatroon en gaf deze aan Lonneke en vervolgde:
“Ga maar even omkleden in de gang of boven of achter. Ik wil niet dat je hier in de woonkamer in je broekje staat en vind het niet nodig dat je vriend en zijn familie jou in je broekje zien.”
Lonneke ontblootte ook nog iets haar rechterschouderbandje en daaronderweg kwam nog een wit schouderbandje met een klipje, dat was dus haar beha. Lonneke pakte de broek en ging daarmee naar de gang en ik hoorde haar de trap oplopen.
Mijn moeder vroeg aan haar moeder:
“Hoe gaat dat bij jullie met kleren uitzoeken en met betalen?”
Haar moeder antwoordde:
“Lonneke en ik gaan vaak samen, maar zij zoekt uit en betaalt. Zij krijgt kleedgeld. Alleen als iets echt niet door de beugel kan, verbied ik het te kopen. Maar Lonneke heeft een fatsoenlijke kledingkeuze.”
Mijn vader stond intussen op en ging de gang op met de bedoeling boven naar de wc te gaan.
Mijn moeder: “Hoeveel kleedgeld krijgt ze?”
“200 gulden per maand en daar moet ze alles van doen. Dat is de ene maand een spijkerbroek en de andere maand een paar schoenen.”
We hoorden een gilletje van boven komen, het was Lonneke. Mijn moeder liep naar de gangdeur deed die open en ik hoorde mijn vader zeggen: “Sorry”. Mijn moeder riep mijn vader, maar die zei terug dat het in orde was.
Lonnekes moeder vervolgde:
“Alleen haar ondergoed koop ik nog steeds.”
Ik vroeg:
“Hoe gaat dat dan?”
Net tijdens dit gesprek kwam Lonneke weer de kamer in in haar bloemetjesbroek en de beige ribbroek in haar hand. Zij zag er prachtig uit met haar nieuwe broek aan. Haar moeder zei:
“Lonneke vertel jij maar hoe het geregeld is met je beha’s”
Lonneke: “Beha’s heb ik nog maar een keer gekocht en dat was toen ik 15 was. Die heb ik samen met mijn moeder gekocht, vijf stuks destijds en ze passen nog steeds.”
Haar moeder:
“Maar we moeten binnenkort wel naar nieuwen uitzien.”
Ik vervolgde:
“En de rest van het ondergoed?”
Lonnekes moeder wilde al over de broek beginnen, maar ze antwoordde mijn vraag nog:
“Ik koop haar onderbroekjes altijd bij de Hema, die bevallen mij heel goed en houden zich goed in de was.”
Ik bewonderde intussen Lonneke in haar bloemetjesbroek, het stond haar prachtig, een zwarte broek met blauwe bloemen en een blauwe blouse. Haar moeder zei:
“Deze broek staat je goed en zit je ook goed denk ik. Laat maar aan en geef je beige broek maar aan mij, dan neem ik die zo mee als ik naar huis ga. Maar ik wil toch graag weten wat er net gebeurde”
Lonneke:
“Niets bijzonders, ik was in de badkamer de broeken aan het wisselen en ik was vergeten de deur op slot te doen. Ik had net mijn ribbroek uit en stond in mijn onderbroekje en toen kwam je vader binnen. Ik trok vliegensvlug mijn blouse en hemdje naar beneden.”
Mijn moeder:
“Maar hij heeft netjes sorry gezegd.”
Lonnekes moeder:
“Maar dan is er toch een goede kans dat hij je in je broekje gezien heeft. We gaan het hem toch zo vragen.”
Mijn moeder vroeg mij om de koffie en het gebak rond te delen. Intussen kwam ook mijn vader weer binnen en ging op zijn plek zitten. Ik zette het gebak neer en op dat moment boog Lonneke naar voren kon ik bij haar blouse inkijken. Ik keek nu recht op haar borsten die verpakt waren in een hagelwitte beha met kant aan de bovenzijde. Ik was intussen ook heel benieuwd naar Lonneke’s onderbroek en vooral benieuwd of zij een witte of een gekleurde onderbroek droeg. Stiekem hoopte ik dat ze onder deze mooie bloemetjesbroek ook een bloemetjesonderbroek droeg zoals zo veel meisjes. Ik besefte op dat moment ook dat mijn vader diezelfde blik onder haar blouse had geworpen en dus ook had gezien dat ze een witte beha droeg. En dat hij mogelijk haar onderbroek had gezien.
Twintig minuten later haalde ik de kopjes op voor de tweede kop koffie. Op dat moment stond Lonneke op en ging door de keuken naar achter naar de wc. Ik schonk in de keuken de koffie in en plaatste de koffie op de tafel. Net op dat moment kwam Lonneke terug van de wc en ik stootte tegen haar aan en morste koffie op haar nieuwe blouse. Mijn moeder vroeg: “Je hebt je toch niet verbrand”
“Nee,” zei Lonneke, “maar mijn kleren zitten er wel onder.”
Mijn moeder: “Laat eens zien. Dat blousje zit er inderdaad onder. Jammer, net nieuw.”
Lonnekes moeder: “Doodzonde, net nieuwe blouse. Je broek toch niet hopelijk?”
Mijn moeder antwoordde: “Geen paniek. Je hebt geluk, ik kan die blouse nu met de bonte was meedraaien, die is vanavond allang droog en schoon.”
Lonneke deed haar blouse uit en inspecteerde haar hemdje en haar broek. Zij zag er in haar mintgroene hemdje met spagettibandjes ontzettend leuk uit, vooral het kantje vond ik heel sexy. Naast de spagettibandjes, waren haar beha bandjes zichtbaar. Dezen waren wit. Lonneke schoof haar behabandjes zoveel mogelijk onder haar hemd, maar kon ze niet verbergen. Haar moeder zei:
“Zorg dat je beha zo min mogelijk zichtbaar is.”
En vervolgde:
“Nu was een van je huidskleurige beha’s handiger geweest of je champagnekleurige”.
Ik vroeg:
“Wat voor kleur hebben je andere beha’s dan?”
Haar moeder antwoordde:
“Een beige net zoals de broek die je nu aan hebt. En nog twee huidskleurige en dus een champagnekleurige, dat is heel zachtgeel. En niet te vergeten nog een witte meer”
Lonneke vervolgde: “Ik draag nog steeds mijn eerste beha’s. Mijn borsten zijn niet snel meer gegroeid. Ik heb nog steeds een B-cup, maar misschien dat dit C wordt binnenkort als ik weer met mama beha’s ga kopen.”
Mijn moeder vroeg verder:
“Hoeveel beha’s heb jij nu?”
“Zes dus”
“Zijn zij allemaal hetzelfde?”
“Wat betreft stof, stijl en kantpatronen wel, alleen de kleuren verschillen dus.”
Ik vroeg:
“Ga je binnenkort weer deze beha’s kopen, maar dan een maat groter?”
Lonnekes moeder antwoordde:
“Je hebt geen doorzichtige kleren, dus ik koop je nieuwe beha’s gewoon weer allemaal wit. Ik wil dat je beha bij je broekje past.”
Lonneke liep helemaal rood aan en schaamde zich kapot; ik vreesde dat ze nog een witte onderbroek aan had en dat mijn vader die gezien had. Ik vond het intussen wel spannend en wilde haar best wel in onderbroek zien.
De tweede kop koffie werd opgedronken en vervolgens ging haar moeder weg. Zoals verwacht nam ze de beige broek mee. Wij zouden Lonneke ’s avonds weer thuis afzetten. Daarna gingen Lonneke en ik samen naast elkaar op de bank zitten. Mijn moeder vroeg of wij nog een derde kop koffie wilden en daar zeiden we allebei ja tegen.
Lonneke bracht de koffie naar haar mond, maar liet pardoes de beker vallen.
“Verdraaid” riep ze.
Mijn moeder vroeg: “Je hebt wel pech vandaag. Je hebt je nu ook iets verbrand”
“Nee,” zei Lonneke, “maar nu heb ik koffie op mijn nieuwe broek gemorst.”
Mijn moeder: “Laat eens zien. Op die blauwe bloemen zie je toch een paar vlekken. Jammer, net nieuw en is een mooie broek.”
Lonneke zei:
“Dat zal mijn moeder niet fijn vinden.”
Mijn moeder:
“Ik doe dit soort vlekken met ossegal.”
Ik vroeg:
“Hebben we dat?”
Mijn moeder zei:
“Boven. Maar je moet wel je broek uitdoen Lonneke” en tegen mij:
“Kun je het ophalen? Het staat in het kastje. En kun je tegelijk even een broek van jou voor Lonneke halen, dan kan ze die aan doen. Ik hoop dat de maat goed is.”
Lonneke antwoordde:
“Die broek hoeft niet. Ik loop wel in mijn onderbroekje, we gaan toch niet naar buiten.”
Ik ging naar boven de ossegal ophalen en ik hoorde mijn moeder nog tegen Lonneke zeggen:
“Maar je mag toch niet in je onderbroekje van je moeder?”
“Maar mijn moeder is naar huis en ik heb een schoon wit broekje aan, daar durf ik in te lopen”
Toen ik terugkwam zat zij op de bank haar sandalen uit te doen. Ze hield haar sokken gewoon aan. Ik zei:
“Ik ben wel benieuwd wat voor onderbroek je aanhebt.”
Zij zat nog steeds op de bank en deed haar broek tegelijk naar beneden. De kleur die ik zag verschijnen was wit. Lonneke stond vervolgens op en ik zag vanonder haar hemd nu volop een hagelwit broekje van katoen komen en zij antwoordde:
“Een maximodel en gewoon nog een witte; lekker simpel en saai he?”
Zij stond op met haar broek in haar hand. Haar witte broekje was nu volop zichtbaar, was van katoen, met bij de benen een afgewerkt randje.
Wij gingen naar de keuken, waar haar broek in de ossegalsop werd gedaan. Zij bukte zich en nu zag ik de bovenkant van haar broekje. Aan de bovenkant was geen afgewerkt randje en haar broekje was een taillemodel. Haar broekje bedekte netjes haar billen.
Mijn moeder maakte met Lonneke de was zover klaar en we bleven beneden nog een half uur praten. Toen stelde Lonneke voor naar mijn kamer te gaan. Zij liep voor mij uit de trap op en precies haar prachtige billen waren op ooghoogte. Dit maal een keer niet gehuld in een strakke spijkerbroek maar een hagelwit katoenen onderbroekje.
Wij gingen op mijn bed zitten en ik streelde over haar bovenbenen. Zij genoot zichtbaar en ik ging met mijn hand over haar broekje. Lonneke zei:
“Kun jij je kleren uit doen? Laat alleen je onderbroek nog aan.”
Dat deed ik. Lonneke deed achtereenvolgens haar sokken en hemd uit en stond nu in haar beha. Het was een cupje B, sluiting achter en wit met een kantje bij de borsten.
“Wat voor kleuren hebben je onderbroeken dan? Ook hoofdzakelijk wit of ook andere kleuren?”
”Nee, ik heb alleen witte”
“Heb je ze wel met bloemetjes, stipjes of een ander printje?”
“Nee, ze zijn allemaal helemaal wit. Maak je trouwens mijn beha los?”
Lonneke keerde haar rug naar mij toe en ik maakte de sluiting van haar beha los. Vervolgens deed ik haar beha uit. Er kwamen twee prachtige borsten tevoorschijn. Ik streelde ze en over haar tepels. Ik vond haar supersexy in haar blote borsten en hagelwitte onderbroek
Ze zei:
“Kom op, we gaan in jouw bed liggen.”
Wij gingen samen, met beide alleen nog onze onderbroek aan in mijn bed liggen onder de dekens. Ik zoende haar en streelde over haar rug, langzaam naar beneden, tot ik bij haar broekje belandde. Ik ging met mijn handen over haar broekje. Het katoen voelde lekker aan.
“Ga met je handen in mijn broekje.”
“Ik vind je broekje trouwens lekker aanvoelen.”
“Vind ik ook. Ik draag deze broekjes graag. En het maakt helemaal niks uit of die wit, roze of blauw is.”
“Is er trouwens een reden dat je alleen wit draagt?”
“Voor mij niet, maar ik denk dat mama graag wit wil wegens de was. En natuurlijk ben je met wit zekerder dat je broekje weer lekker schoon wordt gewassen.”
“Is het zo dat je van je moeder wit moet dragen?”
“Ik heb haar niet gevraagd maar ik denk dat ik alleen wit mag.”
“En als ik wil dat je gekleurde draagt?”
“Dan vraag ik morgen of ik broekjes mag in de kleuren die jij wilt. Maar wees eens eerlijk, volgens mij hoeft dat niet, want ik denk dat je mij ook het liefste in een wit broekje ziet.”
Ik moest even nadenken, maar eigenlijk klopte het wel.
- Categorie: Amateur sexverhalen